Score: 8.5 / 10
In the Name Of... (in het Pools: W Imie...) is de tweede langspeler van Malgorzata Szumowska die bij ons in de zalen te zien is (de eerste was Elles). Ditmaal verkent Szumowska het priesterschap en homoseksualiteit, resulterend in de meest uitdagende film die beide thema's combineert sinds het Israelische Eyes Wide Open. Dat haar landgenoot Tomasz Wasilewski verkondigde dat zijn film, Floating Skyscrapers (die ook op het Film Fest Gent te zien was), de eerste Poolse homofilm was, berust dan ook op misleidende promotalk: niet alleen kwam In the Name Of... gelijktijdig uit, reeds in 2005 verscheen de film Homo Father. Bovendien steekt het intelligente In the Name Of... met kop en schouders uit boven de clichématige en prekend-voor-eigen-kerk prent van Wasilewski.
Terwijl Eyes Wide Open verhaalde over een orthodoxe joodse wijk in Jeruzalem, bevinden we ons in In the Name Of... in een kleine parochie op de Poolse boerenbuiten. Ook hier staat een devote gelovige centraal die begint te vechten tegen zijn drang naar vleselijke lust wanneer hij opeens een knappe jongeman ontmoet. Dat Szumowska niet vies is van wat symboliek (The Funeral van Band of Horses wordt meerdere malen gebruikt op cruciale ogenblikken) en metaforen (de hoofdrolspeler heet niet toevallig Adam), maakt de film des te intrigerender en gelaagder. Het is nooit een gratuit aanklacht tegen het Rooms-katholicisme, maar een subtiele en gevatte studie waarin celibaat en seksueel verlangen met elkaar in strijd gaan. Niet door de middenvinger op te steken naar het Vaticaan, wel door het psychologische leed en de innerlijke strijd uit te vergroten naar een ondraaglijke treurnis.
Voor het extreem katholieke Polen lijkt deze film dan ook veel gewaagder dan het meer expliciete, maar inhoudelijk minder sterke Floating Skyscrapers. Terwijl deze laatste vooral op makkelijke wijze provoceert, is In the Name Of... een echte beeldenstormer. Bovendien zijn de sterke soundtrack, de magnifieke beeldtaal en de uitstekende acteerprestatie van Andrzej Chyra allen elementen die van de film zoveel meer maken dan "gewoon een homofilm".
Van alle films met homoseksuele thematiek op dit jaars filmfestival (naast bovenvermelde twee zag ik ook nog Kill Your Darlings, Behind the Candelabra, Interior. Leather Bar en L'Inconnu du Lac), was In the Name Of... zonder enige twijfel en met mijlen voorsprong de beste. Daarmee volgt hij Weekend (2011) en Eyes Wide Open (2009) op, alleen verzilverde hij - in tegenstelling tot de andere twee - geen enkele prijs. Dat betekende gelukkig niet dat de film geen distributie kreeg bij ons, want sinds vorige week wordt hij gespeeld in een beperkt aantal zalen doorheen het land (ook al zal het maar voor erg korte tijd zijn).
Dit is een film die aan te raden is voor zij die houden van sfeervolle, ietwat trage en intelligente cinema. In the Name Of... is vrij van enige vrijzinnige rancune, maar is evenmin katholieke propaganda. De film voorziet een genuanceerd, tragisch beeld waarin één man centraal staat die de kijker weet te beroeren. Geen spek voor ieders bek, doch een aanrader voor zij die het zien willen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten